Τεκτονικές Πλάκες: Τεράστιες επίπεδες πλάκες που βρίσκονται στα επάνω στρώματα της Γης. Διαρκώς κινούνται, γλιστρούν και συγκρούωνται μεταξύ τους χωρίς ωστόσο να το νιώθουμε. Το πάχος τους κυμαίνεται από 80-400 χλμ.
Ρήγματα: Σχισμές που δημιουργούνται μέσα στις τεκτονικές πλάκες, συνήθως στην επιφάνεια της Γης.
Υπόκεντρο ή εστία: Το σημείο κάτω από την επιφάνεια της Γης όπου ξεκινάει ο σεισμός (σεισμογόνος χώρος).
Επίκεντρο: Το σημείο ακριβώς πάνω από το υπόκεντρο στην επιφάνεια της Γης.
Σεισμογράφος: Η συσκευή με την οποία οι επιστήμονες μετρούν το μέγεθος του σεισμού.
Κλίμακα Ρίχτερ: Ο τρόπος μέτρησης για να συγκριθούν οι σεισμοί μεταξύ τους. Υπολογίζεται με πολλαπλάσια του 10. Για παράδειγμα ένας σεισμός μεγέθους 4 στην κλίμακα Ρίχτερ είναι 10 φορές μεγαλύτερος από ένα σεισμό μεγέθους 3ης κλίμακας Ριχτερ,
3-5 ασθενής σεισμός , 5-7 μέτριος σεισμός , 7-8 δυνατός σεισμός , >8 πολύ δυνατός (συνήθως καταστροφικός)
Μέγεθος σεισμού: Το μέτρο της ενέργειας που εκλύεται από την εστία κατά τη διάρκεια της δόνησης. Η πιο γνωστή κλίμακα υπολογισμού είναι η Richter.
Ένταση σεισμού: Είναι το μέτρο των μακροσεισμικών αποτελεσμάτων-επιπτώσεων στο έδαφος, στις κατασκευές, στους ανθρώπους. Μια από τις εμπειρικές κλίμακες που χρησιμοποιούνται είναι η 12βάθμια κλίμακα Mercalli.